guzelcamli- project

Na drie weken Guzelcamli weer eens stukje opgeschoten- nadat Art was vertrokken afgelopen februari is er geen levende ziel meer gesignaleerd op de bouw, uh, op wat kinderen en kippen na... dus we moeten er reallife bijzijn opdat er ook maar iets gebeurt.
Nu, de electro is aangelegd- moet alleen nog afgewerkt worden. De muur van Annet is gestapeld, alsook het muurtje van Art's achtertuin. De trappen zijn bedekt met wit marmer en de isolatie van de onderkant van de huizen is gebeurd- al liet een stuk bij Art's huis al heel snel los- wat een klojo, die Mustafa... de vierde keer dat er iets fout ging. Een kleine scene was het gevolg. Hij moest helaas wat langer op zijn geld wachten.. we leren het wel!
In april gaan we verder met de watertank, verven aan binnen - en buitenkant en wordt het waterwerk/ zonnencollectoren op het dak geplaatst, inshalla.
Met dank aan Annemiek voor het verblijf in haar heerlijke huisje ( niet meer koud!), Nurettin- al was die na een week weg- en Metin, die weer veel advies heeft gegeven.

in

een update- na zes weken in totaal in Guzelcamli te zijn geweest, wordt het nu eindelijk-es wat, dwz. de casco's gaan op huizen lijken. Er is erg veel gebeurd: de houten deuren in de korridor geplaatst, de alu- ramen en deuren geplaatst, de badkamers betegeld, travertin gelegd op de benedenverdiepingen, wc-afvoerpijpen etc. naar septic tank, grond enigszins geegaliseerd... en, gesnoeid in de tuin, al het plastic uit de tuin geruimd (zo'n 12 grote vuilniszakken - enig milieubesef is helaas niet aanwezig..) we hebben het druk gehad. zie een eindje hieronder..

wat nog gedaan moet worden, op korte termijn: nog enkele deuren, zodat de boel echt afgesloten kan worden, de electriciteit en de trap in de keuken. Daarna gaan we echt afwerken: de badkamers, de keuken, de vloer boven, de combiketel dus warm water en de open- dan wel gesloten haard. Half februari gaan we al weer terug voor een paar weken. Ut wordt nog-es wat...

het gaat beter... Nurettin is hard bezig met isolatie van dak , de tegels worden binnenkort gelegd en de ramen gezet. De stormvloed heeft ons dorp gespaard en het natuurlijk zwembad is inmiddels opgedroogd. Jammer, geen biologisch vakantieoord. Annet is al aan het pakken bij wijze van spreken , Art is bezig met verzamelen, want winter in Guzelcamli... we gaan het ontdekken. Wordt vevolgd in december.

Net terug van een paar weken Turkije. Toch wel redelijk in paniek vertrokken vanuit Nederland, want we kregen een gepeperde rekening van onze N. om de klus - zonder afwerking- te klaren. En, hij had een aantal weken niets laten doen, ondanks onze instructies en achtergelaten map met alle dingen die gedaan moesten worden, zodat de planning gevaar ging lopen. Het Turkse credo 'yavas- yavas' ( langzaam, langzaam) is niet altijd de onze. De ramen moeten erin voordat de regen begint! De daken en balkons moeten geisoleerd worden, zowel voor regen als voor zon! De resultaten van een ietwat verlate planning zijn hieronder te zien, vrezen wij... de regen kwam ( weliswaar heel hard nodig ) en overwon, zou je haast zeggen. Gewoonweg drama.

We zijn terug na 6.5 week Guzelcamli. Eerst vakantie gehouden, er waren wat vrienden op bezoek, en daarna aan de slag met de huizen. Dat viel niet mee. N was niet altijd aanspreekbaar en had het druk, wij moesten van alles uitzoeken zoals tegels voor de terrassen, marmer voor de begane grond, ramen en deuren en dat schoot maar niet op. Uiteindelijk de laatste twee weken toch nog wat gedaan, waaronder veel gestress, veel Yapi-markten (gamma's, zeg maar), industrieterreinen met marmer- en deuren/ramen- werkplaatsjes en nog meer tegelwinkels. We zijn zelfs naar een heel groot industrieterrein in Izmir gereden ( het was slechts 40 graden) waar we duizenden wc's, tegels, waskommen en kranen gezien hebben. Uiteindelijk weten we wat we willen en hebben a: ramen besteld ( moet een raam kunnen kiepen of alleen maar open, welk raam moet een hor, welke indeling moet een raam, moet een raam gesloten zijn etc. etc. - laat staan van welk materiaal de ramen moeten zijn... we hebben besloten voor wit alu- absoluut niet het mooiste maar wel goed en duurzaam), de deuren doen we in oktober. B: tegels besteld: terra en wittig voor op de terrassen 1ste verdieping en C: prachtig travertin in verschillende kwaliteiten voor de benedenverdieping . De bovenverdieping komt in oktober aan de beurt, zo ook de badkamers en keukens. Tussendoor enorm gezeur met Osman en Nurettin over de pomp van de waterbron en welk abonnememt daarbij hoorde. Echt Turks... niemand weet hoe het is/moet. Uiteindelijk besluiten we dat we alles laten zoals het is. Hopelijk komt er geen enorme boete aan. De pomp is gemaakt voor wel heel veel geld, maar ja... we moeten het watermanagement hoog in het oranje vaandel houden. Ook geen hortum/tuinslang gekocht ( ook zo'n item waar veel discussie over geweest is) . Was de moeite niet meer. Jaja, zo gaat een vakantie snel voorbij.

Nog 1 week, en dan zijn we in Guzelcamli. Kunnen we weer even de boel life bekijken (met dank aan Sjef en Liesbeth voor de laatste foto's). De bouwstop ist angefangen, dus gelukkig tijd om te bepalen welke tegels, wcpotten, vloeren en ramen we willen. Pas in september gaat er weer gebouwd worden.

VANAF DE FUNDAMENTEN TOT DE EERSTE PLEISTERLAAG.... HET BOUWPROVCES, GESTART IN DECEMBER 2006 TOT NU, HALF MEI 2007

een kleine impressie van de ontstaansgeschiedenis van het ontwerp van de huizen, en onze buren Osman en Miryam, Fatma en Ali.

Het begon allemaal in de herfstvakantie van 2004... Osman, de pensionhouder van Valleypansiyon in Guzelcamli vond dat wij de naastliggende grond maar moesten kopen. Nou kwamen wij daar al jaren en waren zo goed als familie, maar ja, om de buren van Osman te worden... Na een week onderhandelen met Saruhan, de verwende kleinzoon van de eigenaar en met hulp van Nurettin, onze architect, en na veel geschreeuw tekenden Annet en Art een vooorlopig koopcontract. Naderhand zaten wij enigszins verdwaasd in het vliegtuig. Een landje in Turkije.. maar goed, uiteindelijk iedereen voorlopig gelukkig: Osman met zijn buren, Saruhan met zijn Volvo en veel geld om doorheen te jassen, en wij met onze Tuin met Olijfbomen... onze Zeytinbahcesi.

een mooi stukje grond tegen de heuvel. Onze achtertuin een prachtig natuurgebied, Dillek Millipark. Ons straatje, het schapenpad.

met veel gefrons een toch wel geinige en redelijk in verhouding gemaakte maquette in elkaar gespeld..